Ah be çocuk…

Ah be çocuk...
3.9.2015


Böyle de ölünür mü be çocuk!…

İnsanın insanlığını hatırlaması böyle eziyetli mi olmalı?

Sen tuttun insanlığa vicdan aynası oldun. Kediye, köpeğe, yunusa, kaplumbağaya duyulan muhabbeti insana göstermeyenleri, aldın duvara vurdun.

Seni o suya sokanlar şimdi ne yapsın! Ne düşünsün! Kimi suçlasın!

Kendi çocuklarını eğlensinler diye suya sokanlar, senin o suya niçin girdiğini görmeyenler şimdi ne yapsın!

Kimi suçlasın!

…………….

Merak etme, insan kendini temize çıkarma işinde mahirdir. Bunun da çaresini bulur.

Bulur da, birilerini suçlamak yerine sorumluluk duyan vicdanlar ne yapsın!

Yanan yüreklerine, bedeninin vurduğu sahilden aldığı suyumu çarpsın.

Yetmez ki!.. Yetmez, yetmez…

O sahili içine boşaltsa, o denizi içse, yine yetmez.

……………

Ne yaptın be çocuk…

Ne büyük bir açmaza ittin insanlığı.

O fotoğrafına bakmak kolay mı sanırsın? Kolay mı o fotoğrafa bir kere bakıp, sonra onu kafadan silmek…

Senin için kolay… Öldün gittin, bir kere.

Ya o fotoğrafa bakanlar… On kere, yüz kere milyon kere ölmüyorlar mı sanırsın…

Ne yaptın be çocuk!

İnsanlığı aldın duvara çarptın!

Silahlarını, bankalarını, paralarını, lükslerini, entrikalarını, hırslarını, itibarlarını; dalganın sildiği kumdan kalelere çevirdin.

…………….

Şimdi resmine bakıpta halâ kendini güvende hiseden biri kalmış mıdır acaba?

Yok yok… Sen boşver arkanda kalanları.

“Her can ölümü tadacaktır” sözünden bile morali bozulanlar, kendilerinin değil de başkalarının moralini bozmak için seni de kullanacaklardır elbette.

Sen boşver herkesi. Arkana bile bakma.

Cennetinin keyfini sür.

Leave a Reply

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir